คนที่กล้า คือคนที่ประสบความสำเร็จ

บทความนี้ นำเสนอแค่แนวคิด ขอลลุงเอง โดยไม่มีวิชาการไดๆทั้งสิ้นให้อ้างอิง
.
ความแตกต่างระหว่าง รุ่นเก่ากับรุ่นไหม ที่ขัดแย้งกันมาตลอด แม้แต่บ้านลุงเอง.
.
ลุงจะขุดสระ 5ไร่ ลึกที่สุด เพราะให้ความสำคัญกับเรื่องน้ำมาเป็นอันดับที่ 1
.
พ่อลุง(ยังมีชีวิตอยู่ ไม่เห็นด้วย ลุงก็ต้องยอม ตามนั้น เพื่อรักษาน้ำใจในบั้นปลายชีวิต)
.
เดี๋ยวลุงก็ต้องหาวิธีเรื่องน้ำเอาไหม่....
.
ทุกครั้งที่ลุงซื้อเครื่อง มือ เครื่องทุ่นแรง เพื่อแก้ปัญหา เรื่องแรงงาน ขาดแคลน และค่าจ้างสูง....พ่อก็จะบ่นว่าเอาแต่ลงทุน
.
แค่ตัวอย่าง แค่นั้นพอ สำหรับแนวคิดที่ขัดกันตลอดเวลา
.
.
ที่นี่เราลองมาดู ปริมาณ หรือพื้นที่การทำเกษตร ที่ยังไม่ลงกัน
.
คนรุ่นเก่า จะทำกันเยอะๆ ทำนา 100ไร่ ทำอ้อย 200 ไร่ ทำมัน 100 ไร่...เช่ากันไป วิ่งทำกันไป แต่ละแปลง ห่างกัน หลาย10โล...อย่าลิมน่า ค่าจ้างทุกอย่าง คิด ไร่ละ...ค่าเช่าไร่ละ..ค่าไถ ค่าเกี่ยว ค่าตัด ไร่ละทั้งนั้น....ไม่ได้คิดทุกอย่าง ตามผลผลิต ที่ได้
.
ที่นี้ ผลผลิตที่ได้ ต่อไร่ มันต่ำมาก..ถึงมากที่สุด
.
.
ถ้าชาวสวนรุ่นเก่า คิดค่าแรงของตัวเองในการทำงานแต่ละวัน
พอหักค่าใช้จ่าย มันจึงเจ๊ง ไม่เป็นท่า....ที่ว่าพอเหลือนะ..คือมันไม่เหลือ...มันจึงเกิดการทบดอก ทบต้น ทบทุกปี หักหนี้สิน กันไม่หมดสักที......สุดท้ายไปไม่รอด...ต้องยกที่ดินให้นายทุน แล้วเเช่าที่ตัวเองทำต่อไป
.
.
ที่นี้ลุงบอกว่า ทำคนละ 5 ไร่พอแล้ว แต่เป็น 5 ไร่ ที่ทำให้ดีที่สุด ใช้พื้นที่ทุกตารางนิ้ว ให้คุ้มค่า ใช้น้ำทุกหยด ให้มีค่าสูงสุด....
.
การทำงานสวน ที่เน้นการบริหาร แบบคนรุ่นใหม่....หาแนวร่วม เครื่อข่าย..รวมตัวกันหลวมๆพอได้ปรึกษากัน....เวลาขายจะได้นัดกันได้
..
..
ตลาด
คนรุ่นเก่านี่ ไม่ค่อย ยอมไปขายเอง แม้แต่คนรุ่นไหม่ก็ตาม
.
การเปิดตลาด กลับมองว่าเป็นเรื่องยาก..ทั้งที่ยังไม่ได้ลองเลย
.
เราทำน้อย เราต้องขายเอง..เพื่อเพิ่มมูลค่าสินค้าของเรา
.
วันนี้ท่องจำไว้ ....ทำน้อยกำไรเยอะ....ทำเยอะ กำไรน้อย..เหมือน จะยังใช้ได้ ในยุคที่ ปุ๋ย ยา ค่าแรง แพงกว่าผลผลิต....
..
มันคงถึงยุคที่เราเกษตร ทุนน้อย จำจะต้องหาพืชที่ใช้สารเคมี น้อยๆ มาปลูกกัน เพื่อ จะได้ ไม่ต้องกลายเป็นทาส นายทุน
.
พืชที่ไม่โดน ทุนใหญ่ ควบคุม ราคา ที่ปลายทาง พืชที่ทุนใหญ่ ไม่สามารถ ลงมาควบคุมการผลิตได้
.
แต่ทุกวันนี้..เราเอาชิวิตไปผูก กับทุนใหญ่ อ้อย มัน ข้าวโพด เอาแค่ 3อย่างนี่...เราปลูกกันโดยไม่รู้เลยว่า เจ้านายทุน จะให้เรากีบาท..ไม่มีสิทธิแม้แต่จะกระแอม กระไอ สักนิด...แต่เราทำกันเป็นบ้าเป็นหลัง..
.
สิ่งที่เรากลับมองข้าม ...กับคำๆนี้.......สูงสุด คือสามัญ
.
สินค้า พืชผักบ้านๆ กลับทำเงิน ให้เกษตรกรรายย่อย อยู่ได้ อยู่อย่างสะบาย
.
ดอกโสน ดอกแค บักบุ้ง สะเดา ขี้เหล็ก ตำลึง กับอีกสารพัดผัก กลับกลายเป็นของหายาก ราคาแพง
.
หรือ คนรุ่นใหม่ เชื่อ อินเตอร์เน๊ต มากเกินไป จนลืมกลับมามองโลกความจริง...สารพัดกล้วย ไม่เคยพอขาย อ้อยไม่เคยพอคั้นน้ำ มะพร้าวน้ำหอม แพงขั้นทุกปี กระเจียบแดงแห้งโลละ 300 เอาไปต้มน้ำใส่ขวดได้เป็น 1ขวด............ทำแต่พอประมาณ แค่กำละังของเรา........สิ่งเหล่านี้ มันกำลังถูกกลืนไปด้วย กระแส อินเตอร์เน๊ต+
.
วันนี้ ลุงเชื่อว่า ทุกคน เกษตรรุ่นใหม่ มีความรู้ +มองไกล
.
การทำเงินปีละล้าน กับพื้นที่ 5 ไร่ ไม่ใช่เรื่องไกลเกินเอื้อม..แต่ต้องวันกันที่ วิสัยทัศน์ มองไกล+ความกล้า..กล้าที่จะเปลี่ยน และแตกต่างจากคนอื่น
.
คนที่กล้าออกมายื้นหัวแถว เท่านั้น คือคนที่ประสบความสำเร็จ
.
ถ้าคุณ พร้อมที่จะเป็น คนๆนั้น...วันนี้คุณต้องก้าว ออกมายืน แล้วปีน ไปให้สูงที่สุด...เมื่อคุณอยู่สูง คุณจะมองเห็นโอกาสต่างๆ ในมุมมอง ที่คนอื่น มองไม่เห็น...มันเป็นมุมมอง ของคนกล้า กล้าที่จะคิดต่างจากคนอื่น
.
กล้า บ้าบิ่น ในทางที่ใตรตรองแล้ว 5 ไร่ 1 ล้าน ไม่ใช่เรื่องฝันอีกต่อไป
.
วันนี้ คิดหรือยัง คุณชำนาญเรื่องอะไร มากที่สุด จับความชำนาญของคุณ มาแปรเปลี่ยนเงิน เสียแต่วันนี้...จงอย่ารอ พรุ่งนี้
.
.
(เงินแสนกว่าบาทนี่ลุงเก็บใส่ถังแค่ 6 ้ดือน มันคือเงินที่เหลือ ใช้จ่าย ในครอบครัวแล้ว ค่าเรียน ใช้หนี ...มันไม่เยอะหรอก สำหรับ เถ้าแก่ค้าขายเงินหลายล้าน แต่มันเยอะ สำหรับอาชีพเกษตรกร มันคือหยาดเหงื่อ ที่อาบต่างน้ำ มาตลอด 6 เดือน.....ของปีนี้....ถ้าเราพยายาม....เรา...............ทำได้แน่ๆ)
.
วันนี้คุณ..พร้อมหรือยัง ที่จะลุกมาสู้ อย่างมีสติ ไม่ใช่ไล่ตามกระแส
.
เก็นใครปลูกอะไร ทำตามหมด......จนลืมสิ่งที่ตัวเอง ถนัดที่สุด
.
เราสามารถที่จะหยุดคิด ตั้งสติสักพัก เติมแรงใจ....แล้วลุยไปให้เต็มที่ สู้ไปกับคนที่เคียงข้างคุณ ในยามลำบากที่สุด...สู้ไปพร้อมกับครอบครัว อันเป็นที่รัก
.
นั่นละ แรงใจ ของขีวิต
.
ลุงแจ่ม อารมณ์ดี