สิ่งที่รับรู้ มาตลอดเวลา ปัญหาคือ ไม่มีที่ขาย ขายไม่ได้ ไม่รู้จะไปขายที่ไหน
.
คนอย่างลุงก็ไม่เคยนิ่งเฉยนะ หาหนทางแก้ปัญหาตรงนี้ตลอด
(ทำไม ไม่มีใครเชิญไปเป็นนายกสักทีว่ะ ทำเพื่อชาติ ขนาดนี้)
.
- ต้นทาง ต้องมีจุดรวมสินค้า ที่เกษตรกร มีกล้วย สามารถเข็น ลาก แบก มารวมได้ แม้จะมี 5 เครือ 10เครือก็ตาม
- ปลายทางต้องมีที่รับ ที่แน่นอน ใครอยู่ไกล้ สามารถ เอามาส่งได้เอง แบบไม่ง้อ พ่อค้าคนกลาง
ทุกอย่าง ออกมาเป็นแบบแปลนหมดแล้ว อาจจะใช้เวลา 3-4 เดือนในการดำเนินงาน
บอกตรงๆเลย ทุนไม่มี จัดการเรื่องสถานที่ ทั้งต้นทางปลายทาง ถ้าถูกหวยก็เร็วหน่อย 555
.
- รถที่ใช้ ขนสินค้า ต้องควบคุมต้นทุนได้
- คนร่วมงาน ต้องรักษาคำพูด แล้วไม่เนรคุณ คน อันนี้สำคัญที่สุด
- (เรียกว่ากำลังฟอร์มทีมงานกันเลย) ตอนนี้สมองมุ่งไปทางนั้น ทางเดียว
.
ลูกไร่ ต้องเน้น เรื่อง กล้วยคุณภาพ ให้มากกว่านี้ ก็จะดี เพราะของดีขายง่าย ไร้คู่แข่ง
.
จุดรวมสินค้า น่าจะบ้านลุงเอง ที่ภาคเหนือ นี่ละ แต่ต้องทำพื้นที่ให้รองรับ ลูกค้าได้ก่อน เริ่มต้น อาจยังไม่ถมที่ แต่ใช้หินคลุก ลงก่อน ชั่วคราว นั่นคือที่คิดไว้
.
รถขนสินค้า ลุงคงออกเอง 1 คัน แล้วของทีมงาน 1 คัน ในระยะเริ่มแรก เพื่อนให้มีงานทำทุกวัน สำหรับรถที่มาร่วม
.
ปลายทาง มี 4 จังหวัด ปทุม 2 ที่ ที่คุยๆกันไว้ คร่าวๆ ที่ตลาดไท กับ สี่มมเมือง แล้วมีตลาดย่อยๆ อีก 2 ตลาด ที่ต้องการสินค้าเกรด เอ เท่านั้น
.
อีสาน อีก 4 จังหวัด ที่เจรจากันอยู่ตอนนี้ คร่าวๆ แต่ก็ต้องดูกำลังลูกไร่ ด้วย ว่า เพียงพอ ที่จะเดินหน้าครบ ตามที่ตั้งใจไว้หรือไม่
.
คือทุกอย่างมันคิดได้ก่อน ทำไหวไม่ไหว อยู่ที่ทีมงานและลูกไร่ เราอยากเดินเร็ว แต่ถ้ากองกำลังไม่พร้อม ก็ต้องหยุดรอ
.
แต่เชื่อเถอะ เมื่อลงมือคิดแล้ว พยายามทำไปตามนั้น ไม่นานมันก็เป็นจริงขึ้นมาได้ สักวัน
.
วันนี้ก็แค่ วาดความฝันไว้ในใจก่อน เท่านั้น แล้วเตรียมสะสมกำลัง เพื่อที่จะกว้าต่อไป เพื่อตามความฝันให้เป็นจริง เท่านั้นเอง
.
บันทึกฝัน วันที่ 29-8-61
