ผมเคยฝัน ว่าสักวันหนึ่ง ผมจะหนีจากความวุ่นวายของเมืองหลวงกลับมาบ้านนอก
กว่าผมจะพูดกับครอบครัวให้ยอมรับในแนวคิดได้ ก็หลายปีอยู่
เพราะการที่เราจะทิ้งงานที่ทำเงินหลักล้านบาท อยา่งคอมพิวเตอร์ซึง เฟื่องฟูที่สุดในยุคนั้น
เพื่อมาเริ่มทำเกษตร แบบเริ่มต้นที่ ศุนย์..มันก็ยากเพราะเราอยู่กับคอม มา 20ปี
แต่..ไม่มีความรู้ด้านเกษตรเลย...จนเกิดน้ำท่วมใหญ่ทั้งประเทศ นั่นคือจุดผลิกผันครั้งใหญ่ของชีวิต
......
จนวันนี้ ทุกคน ยอมทิ้งควาทศิวิไลท์ มาอยู่แบบ บ้านๆ บ้านนอก ที่เหมือนไม่มีอะไร
แต่จริงๆแล้ว เมื่อเราได้มาอยู่ เรากลับพบ ขุมทรัพย์มากมาย ฝังอยู่ใต้แผ่นดินของเรา
มองไปทางไหนก็เห็นเป็นเงิน รอเราอยู่ ทุกหัวระแหง
เหมือนหัวเผือก หัวมันที่รอเราอยู่ รอคนค้นพบ
วันนี้ ผมกำลังรอเวลา ให้ผลผลิตทุกอย่าง ตอบแทนแรงกาย แรงใจเราอยู่
แนวคิดของผมวันนี้ อาหารต้องปลอดภัย ด้วยเกษตรอินทรีย์
ถึงจะยังไม่100% แต่วันนี้ก็ไปถึง 80-90% แล้วครับ
เหลืออีกเพียงไม่กี่อย่าง ที่กำลังพัฒนาขึ้นมาทดแทน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น