สวน ราชินี

แจ่ม อารมณ์ดี

 

· 

คิดกันเล่นๆ
77 จังหวัด ของไทย ใช้กล้วยวันละ 50-100 ตัน ต่อวันต่อจังหวัด โดยประมาณ (เท่านี้จริงๆโดยเฉลี่ย)
.
เขาขนกล้วย ขึ้นล่องกันทั้งวัน เขาเอามาจากไหน
เหนือขนลงภาคกลาง ไปตลาดไทย สี่มุมเมือง ระยองตีรถมารับต่อที่ตลาดไทย
.
เหนือไปอีสาน บางที่อีสาน รถสี่มุมเมือง ยังไปขนกลับมาที่ภาคกลางต่อเลย
.
เรารู้เพราะลุงนั่งสังเกตุการณ์ อยู่ มันก็วนกันไปมาอยู่แบบนี้.
.
กล้วยจากเลย ก็กระจาย อยู่ตามภาคอีสาน ขอนแก่น การสิน อุบลมารับต่อจากร้อยเอ็ด ตลาดเมืองทอง มันก็วนๆกันไป เพราะลุงไปนั่งดู มาทุกจังหวัด
.
ที่นี่ลองกลับมานั่นคิด..ทำไม กรู มีกล้วยแล้วขายไม่ได้หว่า ทั้งที่วันๆ ใช้กล้วยกันมากขนาดนี้
.
ความจริงตัวปัญหามันไม่ได้อยู่ที่กล้วยเลย เอาแต่โทษว่า ปลูกแล้วขายไม่ได้
.
ตัวปัญหาจริงๆ มันอยู่ที่ เจ้าของกล้วย นั่นละปัญหาหลักขาดการบริหารที่ดีมากกว่า แต่กระแสโทษกล้วยขายไม่ได้โดยไม่ยอมโทษตัวเอง มันคือภัยพิบัติ ที่เจ้าของสวนสร้างขึ้นมาเอง
.
ถามว่า หน้าสวนง่ายๆ 5 บาทต่อหวี นี่ถูกไหม ถูก แต่คนทำสวนจริงๆ อยู่ได้คนรถมีค่าแรงงาน ค่าน้ำมันที่แพงโหดสัส เที่ยวนึง น้ำมัน+คนงาน 6000-7000 บาท(น้ำมันขูดรีดจนกว่าคนไทยเลิกเติม ปตท เมื่อไรนั่นละถูก)
.
ชาวสวนต้องแก้โดยการเพิ่มผลผลิตต่อไร่ให้สูงขึ้น ปลูกระยะชิด 8-10หวีต่อเครือ ไร่ละ 250 ต้น นี่คือการลดต้นทุน เพิ่มผลผลิตที่ลุงใช้ได้ผลมาแล้ว
.
ส่วนไอ้พวกตกเกรด 3-4-5 หวีมันไม่ได้ราคา แต่มันได้แรงงานคนทำเพราะมันเครือละ 6-7-8 บาท ก็ดีกว่า ให้นกกิน ได้ค่าแรงตัวเอง
.
ทุกสิ่งทุกอย่าง มันอยู่ที่วิธีคิดของเจ้าของสวน เท่านั้น บริหารงานแบบมืออาชีพ
.
อยู่ได้แน่ๆ ดีกว่า อ้อย มัน ข้าวโพด หรือนา ด้วยซ้ำ เพราะมันปลูกรอบเดียว อยู่ได้หลายปี จะลำบากก็ช่วงแรกเท่านั้นแหละ ที่กล้วยยังไม่ได้ให้ผลผลิืต พอมันได้รอบแรก มันก็มีเงินเดือนกินแล้วทุกเดือน...ที่นี้ก็พอสะบายแล้ว